Aldith Hunkar
| Naam | Aldith Hunkar |
| Geboren | Paramaribo, Suriname, 2 december 1962 |
| Functies | verslaggever, presentator, nieuwspresentator |
| Bekend van | Jeugdjournaal, NOS Journaal, Arbeidsvitaminen, Hersengymnastiek, Gewest, NPS Jazz, Marco Polo |
| Periode actief | 1988-heden |
| Werkt samen met | Hans Schiffers, Hans Smit, Rik van de Westelaken |
| Media |  |
| Gallery | Gallery |
| Externe info | Aldith Hunkar op Twitter |
Aldith Hunkar in de media Oeuvre Aldith Hunkar | |
Aldith Hunkar wordt geboren vlak buiten Paramaribo in Suriname. Haar vader is landbouwkundig ingenieur en haar moeder is aanvankelijk huisvrouw, maar wordt wanneer de vijf kinderen wat ouder zijn docente Engels. Vanwege het beroep van haar vader verhuist de familie veel. Hunkar woont achtereenvolgens in Suriname, Maleisië, weer Suriname, Brazilië en Tunesië. Op zeventienjarige leeftijd strijkt Hunkar neer in Nederland om economie te gaan studeren in Tilburg. Het bijna nomadische bestaan ervaart Hunkar helemaal niet als vervelend, maar ze erkent het nadeel van om de zoveel jaar afscheid van je vrienden te moeten nemen. Ze wil al van jongs af aan journaliste worden: “Ondanks dat ik niet wist dat het journalist heette, kan ik me niet herinneren dat ik niet bezig was met het vastleggen van gebeurtenissen.” Dit doet Hunkar door te schrijven, tekenen en pas later, wanneer een lang gekoesterde wens uitkomt en ze een videocamera krijgt, ook door te filmen.
Op elf jarige leeftijd wordt ze verliefd op het medium radio. Op familieverlof in Suriname bezoekt ze een radiostudio en is meteen verkocht. Ze laat haar kinderwens om zeekapitein te worden figuurlijk varen en zet haar zinnen vanaf dat moment op een carrière bij de radio. Op aandringen van haar ouders besluit ze eenmaal in Nederland wel een academische opleiding te doen: “Mijn ouders dachten zeer terecht dat je met een goede opleiding meer kansen had. En bovendien, mijn wensen om het radiovak in te gaan leken zo onhaalbaar, dat ze dachten: ga jij nou maar een papiertje halen en dan kun je altijd nog verder zien.”
Het begin van de radiocarrière
De studie economie blijkt al snel geen succes, maar het is wel in die periode dat ze haar eerste stappen richting een carrière bij de radio maakt. Via buurtgenoot en goede vriend Rob Stenders komt Hunkar in contact met het commerciële radiostation Radio Royal net over de grens in België: “Er was toen nog geen commerciële radio in Nederland. Dus je had of wat toen Hilversum 3 heette, of je had de piraat. En de piraat dat wou ik niet, dat vond ik mijn eer te na. Ik wou wel gewoon bonafide het vak beoefenen”. Hunkar reist elke donderdag af naar het plaatsje Hamont-Achel om daar van twee tot vier uur ’s nachts haar eigen radioprogramma te presenteren. De vergoeding voor de werkzaamheden bestaat uit zes vinyl singletjes per maand: “En dan niet eens de plaatjes waar ik om had gevraagd. Dus dan kreeg ik Frank en Mirella, De Deurzakkers en zo. Maar goed, wie het kleine niet eert...” Radio Royal biedt haar namelijk wel de mogelijkheden het vak te leren.
Haar eerste betaalde radiobaan is bij Radio 10. Hier krijgt ze de kans om in de weekenden twee keer drie uur achter elkaar een radioprogramma te presenteren. Een parttime functie die Hunkar combineert met een kantoorbaan in haar woonplaats Tilburg. Ze werkt uiteindelijk twee jaar voor Radio 10. De door haar zelf als beste aangemerkte radiofragmenten monteert ze op een bandje dat ze naar vier verschillende omroepen stuurt. Drie van de vier tonen interesse in haar, maar Hunkar kiest voor de AVROomdat hier voor haar de meeste kansen liggen. Bij de AVRO gaat ze verschillende programma’s presenteren, waaronder Arbeidsvitaminen, Wakker, Nachtdienst en Hersengymnastiek.
Na twee jaar maakt Hunkar de overstap naar de VPRO. Hier presenteert ze ook radioprogramma’s als De moordlijst, Villa 65 en Zone, maar tevens maakt ze hier kennis met het medium televisie. Voor het programma Marco Polo wordt ze samen met andere onervaren televisiemakers de straten opgestuurd om reportages te maken over de inwoners van achterstandswijken in Amsterdam. Een jaar later krijgt haar televisieavontuur een vervolg wanneer ze meewerkt aan het AVRO-zomerprogramma De achtbaan, een concept bedoeld om jong talent een kans te geven het vak te leren. Hunkar maakt voor dit programma dan ook haar eerste televisie-interview.
Het Jeugdjournaal
Ze komt in contact met het Jeugdjournaal door een bericht van eindredacteur Rob Maas op haar antwoordapparaat. Maas heeft eens rondgevraagd wie nu een geschikte kandidaat zou zijn om Marga van Praag op te volgen en Hunkars naam wordt hierbij meerdere keren genoemd. Maas vraagt haar om een screentest te komen doen, maar ze belt hem terug met de mededeling dat ze dat niet wil: “Ik was een radiomeisje. Achter de schermen bij televisie, dat zag ik wel zitten. Maar ik wilde helemaal niet met mijn hoofd op de buis.” Maas weet haar toch te overtuigen om langs te komen en de screentest dan enkel als een nuttige ervaring te zien. Met die instelling doet ze de test: “Dan zit je daar op zo’n stoel met alles om me heen. En het ging me makkelijker af dan gedacht. Toen mocht ik door naar de tweede ronde en ja, dan gaat het kriebelen.” Uiteindelijk valt de keuze op Hunkar: “En dan moet je wel heel gek zijn om daar nee tegen te zeggen.”
Ze loopt eerst twee maanden mee als redacteur om de journalistieke vaardigheden onder de knie te krijgen. Ook maakt ze in deze periode schaduwuitzendingen om zich het presenteren in de studio meester te maken. Dit houdt in dat Hunkar na de echte uitzending van het Jeugdjournaal, bijvoorbeeld gepresenteerd door Frank du Mosch, het programma nogmaals doet, maar dan zonder dat het wordt uitgezonden. Na twee maanden introduceert Du Mosch haar tijdens de uitzending als nieuwe presentatrice en mag ze meteen het weer voorlezen.
Bij het Jeugdjournaal is Hunkar niet alleen presentatrice. Ze vervult ook redactionele taken als het schrijven en monteren van items en bovendien gaat ze regelmatig als verslaggeefster op pad. Ondanks dat ze het erg naar haar zin heeft bij het Jeugdjournaal, vindt ze na zes jaar dat ze toe is aan iets nieuws. Ze heeft de jaarlijks terugkerende uitzendingen rondom Koninginnedag en Prinsjesdagen al zes keer gedaan en ze wil niet degene zijn die daar maar blijft plakken. Ze wil stoppen op een hoogtepunt.
Als camjo op pad
Na haar vertrekaankondiging voert ze gesprekken met toenmalig adjunct-hoofdredacteur van het NOS Journaal Hans Laroes over haar toekomst bij de nieuwsorganisatie. Hunkar krijgt te horen dat ze haar graag willen klaarstomen om de in de nabije toekomst vertrekkende Henny Stoel te vervangen als presentatrice van het Acht Uur Journaal. Maar omdat de overstap van het Jeugdjournaal naar het NOS Journaal te groot is, wordt ze eerst als verslaggever op pad gestuurd om de journalistiek van het volwassen journaal te leren.
Hunkar stort zich bij het NOS Journaal op een nieuw project: de rondreizende camjo, kort voor camera journalist. In de praktijk betekent dit dat ze in haar eentje een nieuwsploeg vormt. Ze is zowel cameravrouw, geluidsvrouw en interviewer in één. Bovendien monteert ze haar eigen onderwerpen tot een direct uitzendbaar item. Ze maakt vooral onderwerpen die vallen buiten de gebruikelijke nieuwsselectie, die anders niet in het Journaal zouden verschijnen. In deze periode profiteert ze optimaal van de voordelen van het werk als camjo. Omdat ze in haar eentje is met een kleine camera, komt ze op plaatsen waar een hele nieuwsploeg niet of nauwelijks kan komen, zoals bijvoorbeeld in een vluchtelingenkamp in Pakistan, waar ze door Artsen Zonder Grenzen naar binnen wordt gesmokkeld.
De NPS
Na twee jaar als camjo te hebben gewerkt, belt de NPS. De omroep heeft tot dan toe geen presentatoren en aan Hunkar wordt gevraagd of ze het gezicht van de omroep wil worden. Bij de NPS presenteert ze verschillende programma’s, zoals Gewest, De avond van de korte film en NPS Jazz, maar Hunkar is niet tevreden over het werk dat ze krijgt aangeboden. In de tussentijd heeft de NPS namelijk ook andere presentatoren aangetrokken en deze krijgen volgens haar de programma’s toebedeeld waarvan zij had gedacht dat zij ze mocht gaan maken. Zoals bijvoorbeeld Matthijs van Nieuwkerk en Hadassah de Boer, die TV3 gaan presenteren.
Gedurende de twee jaar krijgt ze nog altijd netjes betaald door de NPS, maar de hoeveelheid programma’s die ze mag maken wordt steeds geringer. Wanneer eerst haar aandeel in het programma Gewest kleiner wordt en het vervolgens helemaal stopt, presenteert Hunkar op een gegeven moment enkel NPS Jazz, goed voor een paar uur werk per week. Uiteindelijk eindigt het dienstverband tussen NPS en Hunkar in de rechtszaal. Hunkar is het niet eens met haar nieuwe functie en meent dat de NPS haar meer heeft beloofd. De NPS ontkent, maar moet haar uiteindelijk wel een vergoeding betalen.
Terug naar het NOS Journaal
Na de vervelende omstandigheden bij de NPS vertrekt Hunkar naar haar favoriete vakantieadres op Jamaica om zich te bezinnen op haar toekomst. Tijdens haar vakantie krijgt ze een sms van Hans Laroes, die haar vraagt terug te keren bij het NOS Journaal. Hunkar gaat in op het aanbod en treedt terug in dienst bij de NOS, waar ze gaat werken als presentatrice van het NOS Journaal. In eerste instantie presenteert ze journaals op uiteenlopende tijden, maar deze onregelmatigheid ervaart ze als onprettig. Hunkar stelt voor om zich te richten op de ochtend- en dagjournaals om zo meer regelmatigheid te krijgen. Naast deze journaals wordt ze door NOS Actueel ingezet voor presentatie en verslaggeving bij evenementen als Koninginnedagen, Bevrijdingsdagen en de jubileumuitzending rondom vijftig jaar NOS Journaal waarvoor ze samen met Rik van de Westelaken oud-presentatoren interviewt over hun tijd bij het Journaal.
In vergelijking met de presentatie bij het Jeugdjournaal, moet Hunkar haar presentatiestijl wat ingetogener maken. Toch beschrijft ze haar stijl bij het Journaal wel als los. Regelmatig haalt ze met haar onverwachte opmerkingen de rubriek ‘De televisie draait door’ bij het programma De wereld draait door. Een voorbeeld hiervan is haar afsluiting van een Journaal na een item over het afschaffen van de term ‘negerzoen’. Na het voorlezen van het weer sluit ze af met de woorden: “En de laatste negerzoen, die krijgt u van mij”, waarna ze kust richting de camera.
In 2007 groeit er langzaam een kloof tussen Hunkar en de redactie van het NOS Journaal. Hoe dit is gekomen, is voor Hunkar nog steeds niet helemaal duidelijk. Een combinatie van problemen in de privésfeer en een opkomende overspannenheid zorgen ervoor dat ze zich niet meer op haar gemak voelt op de nieuwsvloer. Ze gaat er tijdelijk tussenuit, maar wanneer ze weer wil terugkeren, ziet de NOS daar weinig in. Slechte communicatie zorgt ervoor dat het een langslepend arbeidsconflict wordt, dat uiteindelijk wordt beslecht in een ontslagregeling.
Freelance journalist
Na een relatief korte periode van wonden likken besluit Hunkar voor zichzelf te beginnen en richt het bedrijfje Hunk-arT op waarbij ze zichzelf als product aanbiedt. Ze noemt zichzelf ‘global freestyle multimedia journalist’ en maakt in opdracht filmpjes en schrijft teksten. Daarnaast is ze actief als dagvoorzitter of debatleider op symposia en congressen. Een toekomstige terugkeer naar de televisie sluit ze echter niet uit.
Prijzen en onderscheidingen
De Vivaster, de prijs voor de sterkste televisievrouw (1998).
