Western Electric Superheterodyne type 4002

[[Image:|center|thumb|250px|]]
Naam	Western Electric Superheterodyne type 4002
Vervaardigd door
In gebruik vanaf
In gebruik tot
Gewicht

Dit apparaat is een radio-ontvangtoestel dat is gebouwd volgens het superheterodyne principe. Het behoort tot de eerste in Nederland op de markt verschenen toestellen van dit type. Het werd aangeboden op de “eerste Nederlandse Radio Salon” die in Scheveningen plaatsvond van 29 mei tot 29 juni 1925. In een extra nummer van het blad Radio Expres wordt een beschrijving gegeven. De complete ontvanger bestaat uit een drietal delen, te weten:
A Een raamantenne. In het onderste gedeelte hiervan is een schakelaar aangebracht om de antenne geschikt te maken voor de ontvangst van korte- en lange golven. Er zijn drie aansluitklemmen aangebracht om de antenne door middel van een speciale kabel met het toestel te verbinden.
B De kast van het toestel met daarin 7 radiolampen die als volgt dienst doen: de eerste lamp als oscillator, de tweede als detector, de derde, vierde en vijfde lamp als hoogfrequentversterker (middenfrequentversterker P.M.B.), de zesde lamp als detector en de zevende lamp als laagfrequent versterker. De drie hoogfrequentlampen kunnen naar verkiezing worden in- en uitgeschakeld.
C Een batterijkast met daarin de 45 volt anode-batterij en de gloeistroombatterij van 9 Volt. Het kastje is voorzien van een draagriem en van een klink om door middel van een stop de batterijen aan het toestel te verbinden.

Gezien de bouw van het toestel kan worden aangenomen dat de firma Western Electric gewerkt heeft volgens de door de Amerikaan Colpitts aangegeven principes.
Een voor twee golfbereiken omschakelbare raamantenne vormt met een variabele condensator (Tuning) de afstembare roosterkring van de eerste detectorlamp (lamp 1, de menglamp). Op dit rooster komt ook het door lamp2 opgewekte oscillatorsignaal. In de anodekring van de eerste detector is ook de eerste middenfrequenttransformator opgenomen. Hierna volgen apart inschakelbare middenfrequentversterkertrappen, een roosterdetector (tweede detector) en tenslotte de laagfrequentversterking.
De opbouw is solide. In het hoogfrequent gedeelte zijn de afzonderlijke trappen apart gehouden door ze te bouwen in van elkaar afgeschermde compartimenten. De behuizing is gedeeltelijk kunststof, deels in hout. Van deze driedelige set is alleen het ontvanggedeelte aanwezig, antenne en batterijkast ontbreken.