Pim Reijntjes

Pim Reijntjes in 1969

Naam	Pim Reijntjes
Geboren	Den Haag, 30 oktober 1919
Gestorven	Den Haag, 26 november 2014
Functies	presentator, nieuwspresentator, programmamaker, radiomaker
Bekend van	Radio Herrijzend Nederland, Radio Nederland Wereldomroep, NTS Journaal, Panoramiek
Periode actief	1945-1983
Werkt samen met	Henk van den Broek, George Sluizer, Jacques Idserda, Fred Emmer, Frits Thors, Guus Weitzel
Trivia	Trivia
Media	Pim Reijntjes opent Radiomarathon op 10 mei 2012.
Gallery	Gallery
Pim Reijntjes in de media Oeuvre van Pim Reijntjes

In 1919 wordt hij in Den Haag geboren, maar hij groeit op in Amsterdam. Na zijn schooltijd werkt hij enige jaren op een handelskantoor. Hij is in militaire dienst als Duitsland in 1940 Nederland binnenvalt; als infanterist maakt hij het bombardement van Rotterdam mee. Hij stamt uit een groot gezin, een warm nest waar in de oorlog plaats is voor onderduikers en joden. Samen met zijn broer gaat hij in het verzet; hij sluit zich aan bij een groep Engelandvaarders. Ze worden echter verraden en vallen in handen van de Duitse SD. Ze belanden in de gevangenis van Scheveningen; na vier maanden volgt transport naar achtereenvolgens de concentratiekampen Vught, Amersfoort, Natzweiler en Dachau. Twee jaar lang weten de broers samen te blijven; samen worden ze in april 1945 bevrijd.

Begin van de media carrière

Na de oorlog, weer terug in Nederland, speelt hij enige maanden in een bandje: dansmuziek voor Canadese militairen. Hij heeft goede herinneringen aan deze tijd, die hem ontspanning biedt na de zware jaren in het concentratiekamp. In de zomer van 1945 leest hij in de krant dat Radio Herrijzend Nederland op zoek is naar omroepers. Hij solliciteert, en wordt na een stemtest aangenomen. Een lange carrière bij de media gaat hier van start. Maar omroepen van omroepen is in het begin nog geen sprake. De staf van Radio Herrijzend Nederland, afkomstig van Radio Oranje, hanteert het principe dat omroepers pas voor de microfoon komen na een degelijke opleiding: "Het waren wijze lessen die we leerden: alles wat je zegt moet duidelijk zijn. Iemand die de krant leest, kan een artikel dat hij niet begrijpt, nog eens overlezen, bij de radio moet het meteen raak zijn."

Zo wordt vormgegeven aan een nieuw en enthousiast omroepersteam, met namen als Netty Rosenfeld, Piet te Nuyl, Siebe van der Zee, Joop Reinboud en Arie Kleywegt. Zij blijven allemaal tot hun pensionering bij de omroep: "Wij waren helemaal gegrepen door het vak en zetten ons volledig in om het allemaal zo goed mogelijk te doen. Dat enthousiasme en die kameraadschap, en daarnaast die nationale inzet om alles weer mooi te maken in het land; het was toch wel de mooiste tijd van mijn hele loopbaan".

Reijntjes werkt in die periode mee aan tal van klankbeelden; die, gezien zijn achtergrond, veelal over de oorlog en de wederopbouw gaan. "Nederland lag zo kort na de oorlog volledig op zijn achterwerk, maar we gingen er volop tegen aan. Er klonken kreten als: Nederland herrijst! We zijn er nog niet, maar we komen er wel! Of: De spoorwegen spreken! Dan kwam de directeur van de NS vertellen dat er weer een kilometertje spoor was hersteld. Dat waren stuk voor stuk positieve uitzendingen en het was leuk daaraan te kunnen meewerken".

Radio Batavia en de Wereldomroep

In 1946 worden er omroepers gevraagd voor Radio-Batavia in Nederlands-Indië. Reijntjes grijpt de kans en vertrekt in December met de boot naar het verre Indië. Aldaar gaat hij aan het werk als omroeper en programmamaker, maar wanneer het hoofd van Radio-Batavia naar Nederland gaat, neemt hij diens taak over. "Ook daar was het pionieren. En ook in Indië is er sprake van wederopbouw, want ook dat land had een oorlog achter de rug. "Naast het radiowerk leest hij wekelijks de commentaarteksten bij het Indische bioscoopjournaal De wordende wereld.

Na twee jaar Radio-Batavia keert Reijntjes terug naar Nederland. Bij Radio Nederland Wereldomroep wordt hij aangesteld als omroeper en programmamedewerker. Onder meer maakt hij een verzoekprogramma, samen met Karin Kraaykamp, en Het schip van de week, met groeten en berichten voor zeevarenden.

Het NTS Journaal

“Er waren in die tijd natuurlijk veel schnabbels, ook bij de televisie, en dat werk bleek wel een stuk spannender te zijn dan de Wereldomroep. En toen Carel Enkelaar, de kersverse hoofdredacteur van het televisiejournaal mij polste voor een functie als nieuwslezer, heb ik geen moment geaarzeld. In 1963 ben ik overgestapt naar het NTS Journaal". Per 1 maart 1963 wordt hij aangesteld als nieuwslezer-verslaggever. Om en om leest hij het nieuws of gaat hij op stap met een cameraploeg om actuele reportages te maken. "Bij het Journaal werd ik ingewerkt door Fred Emmer. Heel leuk eigenlijk, omdat ik degene was die Fred destijds bij de Wereldomroep had ingewerkt!"

Nieuwslezers bij het Journaal krijgen al gauw een bekend gezicht: "In het begin was het wel even spannend, zo maar op straat herkend te worden; maar op een gegeven moment gaat dat benauwend werken. Wij waren in die tijd een klein exclusief clubje, met maar één TV-zender; tegenwoordig is het aantal mensen dat op de buis komt veel groter dan toen.”

Vijf jaar lang werkt Reijntjes bij het Journaal. De uitzending die de meeste indruk op hem maakt is die over de moord op Amerikaans president John F. Kennedy: “Ik was ingedeeld samen met Fred Emmer. Hij het zeven uur journaal, ik acht uur. Om vijf over zeven komt het bericht van de aanslag op Kennedy. Onbevestigd, het moest dus met een slag om de arm worden gebracht. Om acht uur stond de moord vast en kon het bericht dus in het journaal worden gebracht. Maar veel details ontbraken en het was dus zaak de nieuwsuitzending te verlengen. Maar nee! De KRO zond een amusementsprogramma uit en was niet bereid dat voor het nieuws opzij te gaan. Dit muisje zou nog een staartje hebben…”

Andere functies bij de NOS

Na vijf jaar Journaal maakt hij de overstap naar de Dienst TV-programma's van de NOS, waar Carel Enkelaar de scepter zwaait: "Het werd een staffunctie, bureauwerk en veel vergaderen, waar ik toch al zo'n hekel aan heb. "Begin jaren '70 treedt hij toe tot de redactie van Panoramiek, het actualiteitenprogramma van de NOS. Hij is gespecialiseerd in Suriname en de Nederlandse Antillen; in 1973 en 1974 woont hij op Curaçao als correspondent voor deze regio: "Het idee was dat ik een beetje achtergrondinformatie over deze gebieden zou geven. Maar ik was natuurlijk wel ter plaatse als er iets gebeurde, en dat was in die jaren vooral in Suriname het geval.” Na twee jaar verhuist Reijntjes met zijn gezin weer Nederland, terug naar de Panoramiek-redactie. Maar ook daar behoudt hij De West in zijn portefeuille. Voorstellen om weer in beeld te presenteren slaat hij af, nu de gezichtsbekendheid net een beetje was afgenomen: "Voor mij hoefde dat niet meer." Tot zij pensionering in 1983 blijft hij werkzaam voor Panoramiek.

Na zijn pensioen zet hij zich in voor zijn voormalig medegevangenen. Hij bekleedt functies in organisaties van het voormalige verzet en schrijft daar, geholpen door zijn journalistieke achtergrond, tal van artikelen over. Hij schrijft een boek over het kamp: "Dachau, Verhalen uit een Concentratiekamp" en maakt een Dachau-website. Als kroon op zijn werk voor zijn vrienden uit het verzet staat sinds 1995 in het Amsterdamse Bos het Nationale Dachau Monument.

Op donderdag 10 mei 2012 opent de dan 92-jarige Reijntjes de Radiomarathon waarmee de Nederlandse afdeling van de Wereldomroep afscheid neemt.