Willy van Hemert
| Naam | Willem Catharinus van Hemert |
| Geboren | Utrecht, 29 maart 1912 |
| Gestorven | Hechtel (België), 26 juni 1993 |
| Functies | regisseur, acteur, tekstschrijver, cabaretier |
| Bekend van | Bartje, Dagboek van een herdershond, De glazen man, De kleine waarheid, Sil de Strandjutter, De toverspiegel |
| Periode actief | 1951-1985 |
Willy van Hemert in de media Oeuvre van Willy van Hemert | |
Zonder hem zou de geschiedenis van televisie(drama) er ongetwijfeld heel anders hebben uitgezien. Samen met televisiepionier Erik de Vries staat Willy van Hemert aan de wieg van de nationale televisie. Mies Bouwman karakteriseert hem als "een bezeten vakman" en zelf zegt Van Hemert dat hij een "dwingeland en bemoeial" is: als hij plannen heeft iets te maken, dan staat niets hem in de weg.
Wanneer Van Hemert op het Bonifacius Lyceum in Utrecht zit, trekken cabaret en toneel zijn aandacht. Hij speelt een rol in het stuk Omnis Terra dat geschreven is door Jacques Schreurs, tevens auteur van de roman Kroniek eener parochie. Opmerkelijk is dat Van Hemert dit boek later als inspiratiebron gebruikt voor de serie Dagboek van een herdershond. In navolging van Schreurs, begint Van Hemert na de middelbare school aan een opleiding tot priester. Daarna studeert hij korte tijd rechten en economie in Utrecht, maar zijn roeping blijkt elders te liggen.
Voordat de oorlog uitbreekt, leidt een weddenschap ertoe dat Van Hemert als voorzanger bij de Fritz Hirsch Operette optreedt. Via de Bouwmeester-Revue en het vermaarde Leidsepleintheater, waar ook Wim Sonneveld debuteert, raakt hij actief betrokken bij de wereld van cabaret. Van Hemert maakt deel uit van een schrijverscollectief dat teksten produceert voor Sonneveld. Daarnaast werkt hij mee aan de eerste revue van Toon Hermans, met de toepasselijke naam Première. Kort daarop besluit hij zijn eigen groep op te richten: het Regenboog Cabaret. In 1942 schrijft Van Hemert het stuk Paarlen voor de zwijnen, waarin hij onder meer met Ko van Dijk op de bühne staat.
Na de oorlog is Van Hemert werkzaam bij VARA-radio en treedt hij op met zijn groep Cabaret Willy van Hemert, waar ook Fien de la Mar deel van uitmaakt. Naast het schrijven van teksten voor cabaret, theater en radio begint Van Hemert in de jaren vijftig aan zijn televisieloopbaan. In de herfst van 1951 verschijnt De toverspiegel op de beeldbuis, het eerste televisiespel waarmee Van Hemert en Erik de Vries een handjevol kijkers kennis laat maken met het fenomeen televisiedrama. Toen is al snel duidelijk geworden dat Van Hemert gevoel heeft voor drama.
In 1952 reist hij af naar Londen om meer te leren over het medium televisie. De jaren daarop regisseert Van Hemert diverse single plays voor de VARA, waaronder Het paard van Troje, De sleutel en Het huis van mijn ouders.
In zijn speelfilmdebuut Jenny, tevens zijn enige film en de eerste Nederlandse film in kleur, speelt dochter Ellen de titelrol. De film is gebaseerd op de Duitse film 8 Mädels im Boot uit 1932. In 1958, hetzelfde jaar waarin Jenny verschijnt, wordt opnieuw een Duitse versie ervan uitgebracht.
Van Hemert blijkt ook talent te hebben voor het produceren van songteksten. Zo schrijft hij voor Corry Brokken het nummer Net als toen, waarmee ze in 1957 het Eurovisie Songfestival wint. Twee jaar later schrijft Van Hemert opnieuw een lied dat in de smaak valt bij de festivaljury, ditmaal gezongen door Teddy Scholten. Datzelfde jaar produceert hij de tekst van de legendarische Zuiderzeeballade, maar pas in 1962 wordt dit lied op plaat uitgebracht. Het nummer slaat aan bij het publiek en blijft maar liefst vier maanden in de hitlijsten staan.
Prijzen en onderscheidingen
Gouden Harp vanwege zijn grote verdiensten voor de Nederlandse lichte muziek (1972)
Gouden Televizier-ring voor Dagboek van een herdershond (1978)
Gouden Televizier-ring voor De weg (1983)
