Ingrid Drissen

Ingrid Drissen

Naam	Ingrid Clementine Elisabeth Josephine Drissen
Geboren	Vught, 21 juli 1945
Functies	Omroeper, Presentator, Commentaarstem
Bekend van	Hobbyscoop, Horizon, Telescoop, Voor niks gaat de zon op, Close up
Periode actief	1967-heden
Werkt samen met	Mia Smelt, Gerard Sonder, Dick Poons, Ben Kolster, Nelleke van der Krogt
Gallery	Gallery
Ingrid Drissen in de media Oeuvre Ingrid Drissen

Van jongs af aan is Ingrid Drissen geïnteresseerd in mensen, geluiden en stemmen. Ze helpt haar vader, een zelfstandig fotograaf, bij het ontwikkelen en afdrukken van fotomateriaal en in de zaak. Graag wil ze bij de radio werken, een medium waar ze veel naar luistert. Met enig lef en hard werken lukt het haar een carrière op te bouwen bij radio en televisie als veelzijdig informatieve presentator. Daarnaast verbindt ze haar stem aan talloze producties, zowel binnen als buiten de omroep.

Drissen stapt van het gymnasium in Den Bosch over naar de mms in Boxtel. Met haar diploma op zak besluit ze haar droom om bij de radio te werken na te jagen. Ze stuurt diverse open sollicitaties naar de omroepen. Ondertussen werkt ze als secretaresse bij Heineken. Het hoofd personeelszaken daar kent het hoofd personeelszaken bij de KRO, maar hier komt niet direct iets uit voort. Op een dag in 1967 ziet Drissen in het Brabants Dagblad een advertentie voor medewerkers op de typekamer bij de NOS. Met het idee een voet tussen de deur te krijgen besluit ze hierop in te gaan. Eenmaal in de typekamer weet ze meteen dat ze daar niet wil werken. Omdat ze toch in Hilversum is, besluit ze de KRO te bellen met de vraag of er toch wellicht werk voor haar is. Haar telefoontje komt op het juiste moment: er is net iemand weggegaan bij het programma Moeders wil is wet. Diezelfde dag zit ze met Mia Smelt aan tafel en wordt ze aangenomen om productiewerk te verrichten als assistente van Smelt. Dat blijft ze vijf jaar doen. Ze maakt het draaiboek en zit bij de montage. Ze wordt door Smelt van tijd tot tijd gestimuleerd om stukjes te schrijven, bijvoorbeeld een verslag van een schoenenbeurs. In de uitzending wordt Drissen vervolgens erbij getrokken om zelf het verhaal te komen vertellen. De eerste keer voelt ze de grond onder haar voeten wegzakken, maar achteraf beseft ze dat dit een opmerkelijke kans is geweest. Smelt kwakkelt met haar gezondheid en is ook vaak in het buitenland voor goede doelen. De presentatie van Moeders wil is wet wordt dan door de dienstdoende omroeper overgenomen, maar steeds vaker wordt er een beroep gedaan op Drissen. Ze begint het leuk te vinden en is vol onbegrip als ze na tweeënvijftig live uitzendingen door het hoofd van de omroepdienst wordt afgekeurd bij een presentatietest. Voor haar is dit de reden om de KRO te verlaten en opnieuw te gaan solliciteren. Kort daarop wordt ze gebeld door Henk van den Berg van de AVRO. Radio-omroepster Els van Roon gaat verhuizen en er wordt een vervangster gezocht. Drissen wordt al gauw aangenomen en mag als omroepster zorgen voor de continuïteit, het aan- en afkondigen van de programma’s, klassieke en lichte muziek uitvoeringen, en de platen van de Arbeidsvitaminen.

Ger Lugtenburg, programmaleider van AVRO-televisie, luistert veel naar de radio en hoort Drissen. Hij vraagt haar om ook voor de televisie te komen omroepen, maar ze slaat het aanbod af, omdat ze het gevoel heeft daar nog niet aan toe te zijn. Twee jaar later, in 1974, wordt ze opnieuw benaderd wanneer de omroepsters Alice Oppenheim en Lous Haasdijk beiden niet beschikbaar zijn. Gesteund door het getoonde vertrouwen waagt Drissen de stap. Ze wordt meteen in het diepe gegooid: in het kader van een culturele avond is de reguliere programmering aangepast en moet zij de rode draad vormen. Bovendien moet ze met een gast een gat van negen minuten volpraten, vlak voor het acht uur Journaal. Ze worstelt zich er doorheen en hoort vervolgens gejuich uit de regiekamer. Kort na deze zenuwslopende avond wordt ze vaste omroepster van de AVRO.

Als omroepster werkt Drissen ’s middags vanuit Studio Concordia en ’s avonds vanuit de grote studio’s op het Mediapark. Leuker vindt ze de aankondigingen op locatie, bijvoorbeeld voor Hollands Glorie. Ook korte gesprekjes op locatie met programmamakers, door de AVRO in 1978 als proef geïntroduceerd, beschouwt ze als aangename afwisseling op het studio-omroepen. Ze maakt mee hoe de cameraman wordt vervangen door een geautomatiseerde camera. Om niet de hele avond alleen in de grote studio te zijn gaat ze tijdens de programma’s boven bij de regie zitten. Daar leert ze haar man, NOS-regisseur Don Rook, kennen. In 1980 hoort hij dat Ria Dalmeijer vertrekt bij het programma Horizon en hij zorgt ervoor dat Drissen bij Rob Swanenburg een test mag afleggen. Ze wordt aangenomen maar moet wel het omroepen bij de AVRO ervoor laten schieten. Rond kerst 1980 neemt ze daar afscheid van de kijkers.

Haar tekstvastheid komt haar bij Horizon goed van pas. Sommige teksten duren wel vijf minuten en moeten zonder autocue worden gebracht. Ondertussen moet ze in de studio van tafel naar tafel lopen en proefjes doen of nieuwe apparaten demonstreren. Dit moet allemaal in één keer goed gaan en legt extra druk op de presentatie. Dankzij een uitstekende redactie kan ze zich de stof goed eigen maken. De opnames op buitenlocaties hebben een meer ontspannen sfeer en hierop kijkt ze met plezier terug. Uiteindelijk is ze bijna tien jaar aan dit programma verbonden. Ondertussen is ze actief bij NOS-radio en televisie.

In de tweede helft van de jaren tachtig merkt ze veranderingen in Hilversum. De audiovisuele media worden steeds meer commerciële bedrijven. Het management wordt steeds belangrijker en de afstand tussen de makers en de leidinggevenden wordt groter. De binding met de omroepen zwakt af en dit bederft in haar beleving de werklust en de creativiteit. Over haar eigen carrière heeft ze echter niet te klagen: er zit afwisseling en groei in. Op de radio werkt ze op vier publieke zenders, waar ze naast inhoudelijke programma’s ook veel muziekprogramma’s presenteert. Op televisie presenteert ze onder meer de consumentenrubriek Voor niks gaat de zon op. Ze omschrijft het als een losse productie, leuk om te doen. Van 1989 tot en met 1995 leest ze de nieuwsitems in van NOS laat en NOVA. In de technische radioprogramma’s Hobbyscoop en Telescoop weet ze de luisteraar ingewikkelde materie op een heldere manier uit te leggen. Uiteindelijk werkt ze vierentwintig jaar bij Teleac en Schooltelevisie als voice-over.

Qua presentatiewerk gaat haar voorkeur uit naar radio, omdat niets haar van het onderwerp afleidt en er geen druk van uiterlijk vertoon is. Hoewel ze veel verschillende producties op haar naam heeft staan, overheerst toch de informatieve, zakelijke kant, met name waar het om haar televisiewerk gaat. Jarenlang is ze de stem van de publieke netten Nederland 1, 2 en 3. Als commentaarstem spreekt ze talloze producties in, variërend van documentaires en reportages tot overheidsspotjes en billboards voor Studio Sport of SBS. Op AstroTV is haar stem ook te horen. Dit stemmenwerk doet ze graag, maar de hoeveelheid werk neemt in de loop der jaren af. Steeds vaker worden reportages in nieuwsrubrieken door de verslaggever zelf ingesproken. Buiten de omroep is ze te horen in musea, bedrijfsfilms, geautomatiseerde systemen zoals het telefoonsysteem van UPC en Parkeerbeheer en in een enkele tekenfilm. Ook op dit vlak neemt het aanbod af, met name door bezuinigingen. Gelukkig weten haar oude opdrachtgevers haar telkens weer te vinden. Hoewel ze nog altijd actief is, vindt ze het ook fijn dat er minder druk achter zit dan voorheen. Het biedt haar de gelegenheid om te lezen en vrienden op te zoeken, iets wat in haar drukke omroepjaren vaak onmogelijk is geweest. Ze vindt het leuk dat mensen nog altijd haar stem herkennen en vinden dat ze betrouwbaar overkomt.