Nipkowschijf: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
De Nipkowschijf is een televisieprijs, toegekend door een jury van mediajournalisten. De prijs is in 1961 in het leven geroepen door televisierecensenten [[Hans Keller]] (de Volkskrant), [[Henk Schaafsma]] (NRC Handelsblad) en [[Han G. Hoekstra]] (Parool). Zij namen het initiatief toen het | De Nipkowschijf is een televisieprijs, toegekend door een jury van mediajournalisten. De prijs is in 1961 in het leven geroepen door televisierecensenten [[Hans Keller]] (de Volkskrant), [[Henk Schaafsma]] (NRC Handelsblad) en [[Han G. Hoekstra]] (Parool). Zij namen het initiatief toen het Prins Bernard-fonds in 1960 de uitreiking van haar speciale jaarlijkse [[Televisieprijs]] staakte. Veertien jaar later brachten zij de uitreiking onder in een stichting. Het doel van de oudste televisieprijs is de kwaliteit van televisieprogramma’s te bevorderen. | ||
De bestuursleden van deze stichting komen nog steeds uit de journalistieke hoek. De stichting reikt naast de Nipkowschijf ook [[de Reissmicrofoon]] (radio) en [[de Prichettprijs]] (multimediaal) uit. | De bestuursleden van deze stichting komen nog steeds uit de journalistieke hoek. De stichting reikt naast de Nipkowschijf ook [[de Reissmicrofoon]] (radio) en [[de Prichettprijs]] (multimediaal) uit. | ||
De jury kan bovendien Ereprijzen voor een geheel oeuvre en eervolle vermeldingen toekennen. De stichting Nipkow werkt zonder nominaties. | De jury kan bovendien Ereprijzen voor een geheel oeuvre en eervolle vermeldingen toekennen. De stichting Nipkow werkt zonder nominaties. | ||
Versie van 31 mrt 2009 10:14
De Nipkowschijf is een televisieprijs, toegekend door een jury van mediajournalisten. De prijs is in 1961 in het leven geroepen door televisierecensenten Hans Keller (de Volkskrant), Henk Schaafsma (NRC Handelsblad) en Han G. Hoekstra (Parool). Zij namen het initiatief toen het Prins Bernard-fonds in 1960 de uitreiking van haar speciale jaarlijkse Televisieprijs staakte. Veertien jaar later brachten zij de uitreiking onder in een stichting. Het doel van de oudste televisieprijs is de kwaliteit van televisieprogramma’s te bevorderen.
De bestuursleden van deze stichting komen nog steeds uit de journalistieke hoek. De stichting reikt naast de Nipkowschijf ook de Reissmicrofoon (radio) en de Prichettprijs (multimediaal) uit. De jury kan bovendien Ereprijzen voor een geheel oeuvre en eervolle vermeldingen toekennen. De stichting Nipkow werkt zonder nominaties.
In de tijd dat de prijs in het leven werd geroepen, was er nog maar een televisiezender met een beperkt aanbod. Eén prijs was dus meer dan voldoende. Het aanbodis sterk vergroot, maar toch houdt de stichting vast aan één categorie, wat de waarde van de prijs vergroot. Het beeld is grotendeels van zilver gemaakt.
Prijswinnaars
1961: Pierre Janssen en Leen Timp
1962: Wim Meuldijk voor Pipo de Clown en Lou de Jong, extra prijs Mies Bouwman
1963: Hans Gomperts en Rudi Carrell
1964: Kees van Langeraad en Brandpunt
1966: Erik de Vries
1967: Piet Kaart
1969: Bob Rooyens
1970: Dimitri Frenkel Frank
1971: Koos Postema
1972: Henk Mochel voor De milde dood
1973: Hans Keller voor Het Gat van Nederland
1974: Kees van Kooten en Wim de Bie
1975: Netty Rosenfeld voor Culemborg...bijvoorbeeld
1976: Jaap Drupsteen
1977: Kees van Kooten en Wim de Bie
1978: IKON (onder andere voor de Geloof, Hoop en Liefdeshow)
1979: J.J. De Bom voorheen De Kindervriend
1980: Opname (Werkteater)
1981: Marcel van Dam (voorzitter van Achterkant van het gelijk)
1982: Kees Boomkens (Vijf jaar later)
1983: afdeling culturele programma's NOS-TV
1984: afdeling filmzaken VARA-TV
1985: Ons Indië voor de Indonesiërs (Jan Bosdriesz)
1986: Adriaan van Dis
1987: Levensberichten (Cherry Duyns)
1988: De Laatste Voorziening
1989: Nauwgezet en Wanhopig (Wim Kayzer)
1990: Diogenes en Samuel Falkland Show (Hans Hylkema)
1991: Emile Fallaux (o.a. voor zijn videobrieven)
1992: 4 Havo, een klas apart (Maarten Schmidt/ ThomasDoebele) (VPRO)
1993: De Schreeuw van de Leeuw / De Leeuw is los
1994: Pleidooi
1995: Ireen van Ditshuyzen voor al haar werk
1996: 30 Minuten (Arjan Ederveen en Pieter Kramer)
1997: Veldpost
1998: Paul Witteman
1999: Oud Geld
2000: Een geschenk uit de hemel/ De slag om de Brent Spar
2001: Andere Tijden
2002: Barend en Van Dorp
2003: Kopspijkers
2004: Pa Paul
2005: Holland Sport en Tegenlicht
2005: Achterwerk (Ere-Nipkowschijf)
2006: Koefnoen
2007: Rob Hof voor zijn documentaireserie Sporen uit het Oosten
2008: Van Dis in Afrika
